Geloof / Faith
3 juni – 16 juli, 2023
Monikkendreef, Oosterhout
location installation Kloosterdreef:
KAPKAR/ H3H -YPB Poortbrug / Gate Bridge
For the third time in 2023, the monasteries of the Heilige Driehoek in the North Brabant town of Oosterhout will be the special stage for a contemporary art biennial of international stature. The h3h biennial (formerly Biennial Art in the Heilige Driehoek) will carry Faith as its theme in 2023.
The curators place great value on the connection an artist manages to make with his or her work to a specific location within the monastery area and the theme of Faith. The symbiosis that arises between the work and the place was guiding in the choice of artists. The artworks that will be shown range from paintings, sculptures, (sound) installations, photography and video, to monumental interventions in the landscape.
location installation Kloosterdreef
‘On the border with the monastery garden, the entrance splits in two, you enter the world of faith, you have to choose.’
studio
building on location Oosterhout
‘Het doorbreken van een kloostermuur – ook al is het tijdelijk – is niet alleen het maken van een gat maar ook het vanuit vertrouwen voorzichtig openbreken van een systeem.’
KAPKAR/ H3H -YPB Poortbrug / Gate Bridge
‘In het katholieke geloof met al haar uitingen, van het strenge kloosterleven tot de diepe verwevenheid in de samenleving van alledag, waren de kloosters een begrepen fenomeen. Deze parallelle samenleving was immers een veruiterlijking van het geloof dat diep in de samenleving was geworteld. Een onderdeel van dit soort slotkloosters is de complete afzondering binnen in het klooster achter een fysiek en symbolisch stalen hekwerk, waar de naam ‘slotzusters’ vandaan komt, ook hier in Oosterhout. In Nederland zijn dit soort hekwerken helemaal verdwenen maar in zuidelijke landen zijn ze nog te vinden en als zodanig in gebruik. Geloof is met name een vorm van vertrouwen. In dit geval een vertrouwen in een hogere macht en binnen de muren van het eigen domein in elkaar als samenleving.’
‘In de moderne tijd is er om het klooster heen veel beweging. Niet alleen is de stad tot aan de kloostermuren opgerukt, ook is de samenleving geheel veranderd. Van een meer gezamenlijke en verzuilde samenleving met gemeenschappelijke waarden naar een individualistische en materialistische samenleving met alle voor- en nadelen die eruit voortkomen.
Temidden van die moderne wereld, midden in de samenleving, zijn daar de kloosters die juist door afzondering een eigen koers zijn blijven varen met als overtuiging het geloof. Een wederzijds onbegrip maakt deel uit van de mystiek.
Bij het eerste bezoek aan de kloostertuin wordt meegedeeld dat er voor dit doel een tijdelijke doorgang zal komen in de 100 jaar gesloten kloostermuur om de tentoonstelling toegankelijk te maken voor publiek. Dat vind ik direct een fantastisch statement.
Het doorbreken van een kloostermuur – ook al is het tijdelijk – is niet alleen het maken van een gat maar ook het vanuit vertrouwen voorzichtig openbreken van een systeem.
Het stalen slotzusterhekwerk en de hoogtemaat van 25 cm van de betonnen panelen in de schutting maak ik een hybride poortbrug bestaande uit een raster van 25 cm hoge houten stroken naar de geheimvolle kloostertuin die een tijdelijke verbinding tussen kloostersamenleving en kunst bewerkstelligt.
De typologie van afschermen wordt ongevormd naar een typologie van verbinden.
Het beeld, dat ook functioneel is, speelt een geraffineerd spel met licht en donker, openen en begrenzen, overbruggen en verdelen. De poortbrug met heldere entree splits zich eenmaal binnen de eeuwlang gesloten kloostermuur in twee. Om de tuin te betreden moet je kiezen welke uitgang je neemt. De linker? De rechter? Je betreedt de wereld van het geloof. In feite maakt het geen verschil maar eenmaal binnen de kloostermuur is de ruimte al anders.